صحیفه چهارم،صحیفه معرفت

ترجمه صحیفه چهارم از 29 صحیفه ادریس پیامبر (ع) تقدیم شما .

 

الصحیفة الرابعة صحیفة المعرفة

صحیفه چهارم،صحیفه معرفت

 

مَنْ عَرَفَ الْخَلْقَ عَرَفَ الْخَالِقَ
کسی که خلق را شناخت ، خالق را نیز شناخت

وَ مَنْ عَرَفَ الرِّزْقَ عَرَفَ الرَّازِقَ
و هر کس که رزق را شناخت ، رازق را نیز شناخت

وَ مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ عَرَفَ رَبَّهُ
و هر که خود را شناخت پروردگار خویش را شناخته است

وَ مَنْ خَلُصَ إِیمَانُهُ أَمِنَ دِینُهُ
و کسی که ایمانش را خالص گرداند ، دین او نیز سالم و مطمئن می ماند

کَیْفَ تَخْفَى مَعْرِفَةُ اللَّهِ وَ الدَّلاَئِلُ وَاضِحَةٌ
چگونه می شود دلایل واضح باشند و معرفت خداوند مخفی باشد؟

وَ الْبَرَاهِینُ عَلَى وَحْدَانِیَّتِهُ لاَئِحَةٌ
و دلایل وحدانیت او آشکار و درخشان است

عَجَباً لِمَنْ غَنِیَ عَنِ اللَّهِ وَ فِی مَوْضِعِ کُلِّ قَدَمٍ
عجبا از کسی که از جانب خداوند توانگر شده اما در هر موردی در موضعی قرار دارد

وَ مَطْرَفِ عَیْنٍ وَ مَلْمَسِ یَدٍ دَلاَلَةٌ سَاطِعَةٌ 
و در یک چشم برهم زدن و یا برخورد دو دست، نشانه ها و هدایت او آشکار می شود

وَ حُجَّةٌ صَادِعَةٌ عَلَى أَنَّهُ تَبَارَکَ وَاحِدٌ لاَ یُشَارَکُ
و حجت و برهان او  روشن و آشکار است همانا او  خدای واحد و پاک و منزهی است که شریکی ندارد

وَ جَبَّارٌ لاَ یُقَاوَمُ وَ عَالِمٌ لاَ یَجْهَلُ
و جباری ست که مقاومت در او راه ندارد و عالمی ست که جهل و نادانی به او راه پیدا نمی کند

وَ عَزِیزٌ لاَ یَذِلُّ وَ قَادِرٌ لَطِیفٌ وَ صَانِعٌ حَکِیمٌ فِی صَنْعَتِهِ

و عزیزی است که ذلت ندارد و قادری لطیف و صانعی حکیم است

کَانَ أَبَداً وَحْدَهُ وَ یَبْقَى مِنْ بَعْدُ وَحْدَهُ
همیشه یگانه و یکتا بوده و از این به بعد هم یکتا باقی خواهد ماند

هُوَ الْبَاقِی عَلَى الْحَقِیقَةِ وَ بَقَاؤُهُ غَیْرُ مَجَازٍ
اوست که به واقع باقی است و بقای او تمثیلی (و کنایه ای) نیست

وَ هُوَ الْغَنِیُّ وَ غِنَى غَیْرِهِ صَائِرٌ إِلَى فَقْرٍ وَ إِعْوَازٍ 
و اوست توانگر و بی نیاز و توانگران جز او به سوی فقر و تنگدستی در حرکتند

وَ هُوَ الَّذِی جَرَتِ الْأَفْلاَکُ الدَّائِرَةُ وَ النُّجُومُ السَّائِرَةُ بِأَمْرِهِ 
و اوست کسیکه شکل داد افلاک را به صورت دائره(و گردنده) و ستاره ها به امر او روان و سیال شدند

وَ اسْتَقَلَّتِ السَّمَاوَاتُ وَ اسْتَقَرَّتِ الْأَرَضُونَ بِعَظَمَتِهِ 
و آسمانها را مستقل و زمین ها را به عظمت خویش ساکن و استوار گرداند

وَ خَضَعَتِ الْأَصْوَاتُ وَ الْأَعْنَاقُ لِمَلَکُوتِهِ 
و گردنها و اصوات دربرابر پادشاهی او خاضع می گردند

َ سَجَدَتِ الْأَظْلاَلُ وَ الْأَشْبَاحُ لِجَبَرُوتِهِ بِإِذْنِهِ أَنَارَتِ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ 
و سایه ها و اشباح در برابر شکوه و جبروت او به سجده می افتند و خورشید و ماه به اذن او عالم را روشن می کنند

وَ نَزَلَ الْغَیْثُ وَ الْمَطَرُ وَ أَنْبَتَتِ الْأَرْضُ الْمَیْتَةُ نَبَاتاً حَیّاً 
و باران را نازل کرد و گیاه زنده را از زمین مرده و بی جان رویاند

وَ أَخْرَجَتِ الْعِیدَانُ الْیَابِسَةُ وَرَقاً رَطْباً 
و از شاخه های خشک،برگهای تر و تازه را خارج ساخت

وَ نَبَعَتِ الصُّخُورُ الصِّلاَدُ  مَاءً نَمِیراً
و از صخره های خشک آب فراوان را خارج کرد

وَ أَوْرَقَتِ الْأَشْجَارُ الْخَضِرَةُ نَاراً ضَوْءاً مُنِیراً 
و از برگ سبز درختان آتشی روشن و درخشان خارج ساخت

طُوبَى لِمَنْ آمَنَ بِهِ
و خوشا به حال آنانکه به او ایمان آوردند

وَ صَدَّقَ بِرُسُلِهِ وَ کُتُبِهِ وَ وَقَفَ عِنْدَ طَاعَتِهِ وَ انْتَهَى عَنْ مَعْصِیَتِهِ
و فرستادگان و کتب او را باور کردند و خود را وقف طاعت و بندگی او و از گناه دوری کردند

وَ بُؤْسَى لِمَنْ جَحَدَ آلاَءَهُ 
و بدا به حال کسی که نعمتهای او را انکار کند

وَ کَفَرَ نَعْمَاءَهُ وَ حَادَّ أَوْلِیَاءَهُ وَ عَاضَدَ أَعْدَاءَهُ
و کفر ورزیده و با دوستان او دشمن و یاری کننده دشمنان او شدند

إِنَّ أُولَئِکَ الْأَقَلُّونَ الْأَذَلُّونَ عَلَیْهِمْ فِی الدُّنْیَا سِیمَاءٌ 
همانا آنان پست و خوارترین افراد در دنیا هستند

وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ مِهَادُ اَلنَّارِ دَوْلَتُهُمْ إِمْلاَءٌ وَ اسْتِدْرَاجٌ 
و برای آنها در آخرت بستری از آتش است و به صورت تدریجی همراه با مهلت دادن به آن گرفتار می شوند

وَ عَاقِبَةُ غِنَائِهِمْ احْتِیَاجٌ وَ مَوْئِلُ سُرُورِهِمْ غَمٌّ 
و عاقبت دستاوردهایشان نیازمندی و پناهگاه شادمانیشان غم

وَ انْزِعَاجٌ وَ مَصِیرُهُمْ فِی الْآخِرَةِ إِلَى جَهَنَّمَ خَالِدِینَ بِلاَ إِخْرَاجٍ 
و بازگشت و حرکت آنها در آخرت به سوی جهنم است و در آن دائم خواهند بود و خروجی در کار نیست

فَأَمَّا الْمُؤْمِنُونَ الصِّدِّیقُونَ فَلَهُمُ الْعِزَّةُ بِاللَّهِ وَ الاِعْتِزَاءُ إِلَیْهِ
 و اما مومنان و راستگویان ، پس برای آنها نزد خدا عزتی است و به او منتسب می شوند

وَ الْقُوَّةُ بِنَصْرِهِ وَ التَّوَکُّلُ عَلَیْهِ 
و به یاری او قدرت می گیرند و بر او توکل می کنند

وَ لَهُمُ الْعَاقِبَةُ فِی الدُّنْیَا وَ الْفَلْجُ عَلَى أَعْدَائِهِمْ بِإِظْفَارٍ
و برای آنها عاقبتی نیک در دنیا است و با پیروزیهایشان بر دشمنان برتری می یابند

فَوَ عِزَّتِی لَأُصَیِّرَنَّ الْأَرْضَ وَ لاَ یُعْبَدُ عَلَیْهَا سِوَایَ 
 پس به عزت خودم زمین را برای آنها دگرگون می کنم و آنها جز من چیز دیگری را نمی پرستند 

وَ لاَ یُدَانُ لِإِلَهٍ غَیْرِی 
و به جز من به کسی تمسک نمی ورزند 

وَ لَأَجْعَلَنَّ مَنْ نَصَرَنِی مَنْصُوراً وَ مَنْ کَفَرَنِی ذَلِیلاً مَقْهُوراً
و کسانی که مرا یاری کنند یاری خواهم کرد و کسی که به من کفر ورزد خوار و ذلیل خواهم کرد

وَ لَیَلْحَقَنَّ الْجَاحِدِینَ لِی أَعْظَمُ النَّدَامَةِ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا وَ فِی یَوْمِ الْقِیَامَةِ
و کسانی که مرا انکار کنند به بزرگترین ندامت در دنیا و آخرت دچار می کنم

وَ لَأُخْرِجَنَّ مِنْ ذُرِّیَّةِ آدَمَ مَنْ یَنْسَخُ الْأَدْیَانَ وَ یَکْسِرُ الْأَوْثَانَ
و از ذریه آدم خارج خواهم ساخت کسی را که ادیان را باطل و بتها را در هم شکند

فَأُنِیرُ بُرْهَانَهُ وَ أُؤَیِّدُ سُلْطَانَهُ وَ أُوطِیهِ الْأَعْقَابَ وَ أُمَلِّکُهُ الرِّقَابَ
وبرهان او آشکارتر و پادشاهی او با پیروان بیشتر و بازماندگان او پاک و نیکوسرشت و جانها ملک اویند

فَیَدِینُ النَّاسُ لَهُ طَوْعاً وَ کَرْهاً وَ تَصْدِیقاً وَ قَسْراً
 و مردم ازروی میل و رغبت و راستی و یا کراهت و به ناچاری فرمانبردار اویند

هَذِهِ عَادَتِی فِیمَنْ عَرَفَنِی وَ عَبَدَنِی
این سنت من است درمورد کسی که مرا شناخت و عبادت کرد

وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ دَارُ الْخُلُودِ فِی نَعِیمٍ لاَ یَبِیدُ
و آنها در آخرت و سرای جاودانی در نعمت و خوشی هستند که کاستی نگیرد

وَ سُرُورٍ لاَ یَشُوبُهُ غَمٌّ وَ حُبُورٍ لاَ یَخْتَلِطُ بِهِ هَمٌّ
و شادمانی که با غم آمیخته نگردد و فرحی که با غم مخلوط نشود

وَ حَیَاةٍ لاَ تَتَعَقَّبُهَا وَفَاةٌ وَ نِعْمَةٍ لاَ یَعْتَوِرُهَا نَقِمَةٌ
و حیاتی که به دنبال آن وفاتی نیست و نعمتی که خللی وارد آن نشود

فَسُبْحَانِی سُبْحَانِی وَ طُوبَى لِمَنْ سَبَّحَنِی
من پاک و منزه ام ، پاک و منزه ام و خوشا به حال آنان که مرا تسبیح و تنزیه کنند

وَ قُدُّوسٌ أَنَا وَ طُوبَى لِمَنْ قَدَّسَنِی 
و از عیب و نقص منزه ام و خوشا به حال کسی که مرا از عیب و نقص پاک شمارد

جَلَّتْ عَظَمَتِی فَلاَ تُحَدُّ وَ کَثُرَتْ نِعْمَتِی فَلاَ تُعَدُّ 
عظمتم برتر است و حد و نهایتی ندارد ، نعمتهایم بسیار است و قابل شماره نیست

وَ أَنَا الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ
و من قوی و عزیز هستم .
 

---

پ.ن : در بعضی از فرازهای این صحیفه از کتاب سیمای خوشبختی نوشته حجت الاسلام حمید رسایی استفاده شده است

 از صاحب نظرانی که متن را مطالعه می کنند خواهشمندم که اگر اشکالی در ترجمه مشاهده کردند اطلاع دهند تا اصلاح شود.