صحیفه اول،صحیفه حمد
در اواخر جلد 92 بحارالانوار از ادریس نبی 29 صحیفه آورده شده است که ابن متویه آنرا از زبان سریانی به زبان عربی ترجمه کرده است وعلامه مجلسی نیز در بحار آورده است .
به دلیل نبودن ترجمه فارسی آن در منابع ،تصمیم به ترجمه آن گرفتم .که در زیر ترجمه صحیفه اول تقدیم شما دوستان می شود .
الصحیفة الأولى و هی صحیفة الحمد
صحیفه اول،صحیفه حمد
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی ابْتَدَأَ خَلْقَهُ بِنِعْمَتِهِ
ستایش خدایی را که با لطف و فضل خود آفرینش را آغاز کرد
وَ أَسْبَغَ عَلَیْهِمْ ظِلاَلَ رَحْمَتِهِ ثُمَّ فَرَضَ عَلَیْهِمْ شُکْرَ مَا أَدَّى إِلَیْهِمْ
و سایه رحمت خود را بر آنها ارزانی داشته و سپس به خاطر این لطف ، شکرخود را بر آنها واجب کرد
وَ وَفَّقَهُمْ بِمَنِّهِ لِأَدَاءِ مَا فَرَضَ عَلَیْهِمْ
وبه منت خود آنها را در ادای تکلیف موفق گرداند
وَ نَهَجَ لَهُمْ مِنْ سَبِیلِ هِدَایَتِهِ مَا یَسْتَوْجِبُونَ بِهِ وَاسِعَ مَغْفِرَتِهِ
و آنها را به راه هدایت خویش راهنمایی کرد تا مستحق عفو و بخشش عظیم گردند
فَبِتَوْفِیقِهِ قَامَ الْقَائِمُونَ بِطَاعَتِهِ
و به توفیق او از به جای اورندگان طاعت و عبادت او گردند
وَ بِعِصْمَتِهِ امْتَنَعَ الْمُؤْمِنُونَ مِنْ مَعْصِیَتِهِ
وبه واسطه عصمت خود مومنان را از انجام گناه و معصیت خویش منع می کند
وَ بِنِعْمَتِهِ أَدَّى الشَّاکِرُونَ حَقَّ نِعْمَتِهِ
وبه واسطه فضل و نعمت خود شکرکنندگان حق نعمت او را ادا می کنند
وَ بِرَحْمَتِهِ وَصَلَ الْمُسْلِمُونَ إِلَى رَحْمَتِهِ
وبه واسطه رحمت خویش تسلیم شدگان را به رحمت خود وصل می کند
فَسُبْحَانَ مَنْ لاَ یُسْتَجَارُ مِنْهُ إِلاَّ بِهِ
پس منزه است خدایی که پناه نمی جویند الا به او
وَ لاَ یُهْرَبُ مِنْهُ إِلاَّ إِلَیْهِ
وهیچکس فرار نمی کند الا به سوی او
وَ تَبَارَکَ الَّذِی خَلَقَ الْحَیَوَانَ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ
و خجسته باد آن خدایی که انسان را از آبى پست خلق کرد
وَ جَعَلَهُمْ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ
واو را در جایگاهی عالی و بلند مرتبه قرار داد
ثُمَّ صَیَّرَهُمْ مُتَبَائِنِینَ فِی الْخَلْقِ وَ الْأَخْلاَقِ
سپس آنها را همزمان در خوی و اخلاق دگرگون می کند
وَ قَدَّرَ لَهُمْ مَا لاَ مُغَیِّرَ لَهُ مِنَ الْآجَالِ وَ الْأَرْزَاقِ
وبرای آنها ازطول عمر و رزق(و روزی) به گونه ای مقدر می کند که تغییر نمی کند
لَهُ سَبَّحَتِ السَّمَاوَاتُ الْعُلَى وَ الْأَرَضُونَ السُّفْلَى وَ مَا بَیْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى بِأَلْسُنٍ فُصُحٍ وَ عُجْمٍ وَ آثَارٍ نَاطِقَةٍ وَ بُکْمٍ
آسمان های بلند و زمینهای فرو مرتبه و آنچه بین آنهاست و آنچه زیر خاک است با زبان های فصیح و غیر آن واثار روشن (و گویا) و حتی با سکوت خود تسبیح اورا می گویند
تَلُوحُ لِلْعَارِفِینَ مَوَاقِعُ تَسْبِیحِهَا
و مواقع تسبیح آنها برای عارفین آشکاراست
وَ لاَ یَخْفَى عَلَى الْمُؤْمِنِینَ سَوَاطِعُ تَقْدِیسِهَا
و تابش نورهای مقدس آنها از مومنین مخفی نیست
فَلَهُ فِی کُلِّ نَظْرَةٍ نِعَمٌ لاَ تُحَدُّ
پس براى آنها ازتمام جهات نعمتهایی است که محدود نمی شوند
وَ فِی کُلِّ طَرْفَةٍ آلاَءٌ لاَ تُعَدُّ
ونعمتهایش حتی در هرچشم بر هم زدن هم غیر قابل شمارش است
ضَلَّتِ الْأَفْهَامُ فِی جَبَرُوتِهِ
ادراک از شکوه و جبروت او دچارسرگردانی و سرگشتگی می شوند
وَ تَحَیَّرَتِ الْأَوْهَامُ فِی مَلَکُوتِهِ
واندیشه ها وخیالات از ملکوت او حیرت می کنند
فَلاَ وُصُولَ إِلَیْهِ إِلاَّ بِهِ
و نیست راه وصلی مگر با واسطه خود او
وَ لاَ مَلْجَأَ مِنْهُ إِلاَّ إِلَیْهِ
و نیست پناهگاهی که از او به آن پناه ببرند مگر آنگاه که به سوی او بازگردند
ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ
این است خدای یکتا که پروردگار عالمین است
پ.ن : بنده هیچ تخصصی در زمینه ترجمه نداشته و از صاحب نظرانی که متن را مطالعه می کنند خواهشمندم که اگر اشکالی در آن مشاهده کردند اطلاع دهند تا اصلاح شود.
