خلط خون

افضل‌ترین اخلاط خون است به دلیل آن که بدن را حسن و جمال مى‌دهد و محبوب طبیعت است زیرا که مناسب حیات و مزاج روح است و به همین دلیل است که چون مسهل مى‌دهند تا مقدور است طبیعت آن را رها نمی کند و دیگر اخلاط را خارج می کند.

از منافع خون طبیعى می توان به : الف. تغذیه بدن ، ب. ایجاد حرارت در بدن ج. تکوّن روح طبى از بخش لطیف خون ( لذا افراط در خون‌گیرى باعث عوارضى مانند: غشى و اُفت نبض مى‌گردد) ، د-نشاط و زیبایى پوست، ه- سازگارترین خلط با طبیعت بدن(لذا طبیعت از هدر رفتن آن دریغ دارد، و استفاده ازمسهل براى تخلیه خون ممنوع مى‌باشد)اشاره کرد .

مزاج آن گرم وتر است و به دو گونه طبیعى و ناطبیعى تقسیم می شود .

خون طبیعى را چهار صفت است : سرخ رنگ، شیرین نسبت به اخلاط دیگر، بوى تعفّن ندارد و قوام آن معتدل بین رقت صفراء و غلظت سوداء می باشد .

خون غیر طبیعى نیز دو گونه است:

1- مزاج آن به خودی خود بد باشد بدون آمیختگی با چیزی .

2- مزاج آن به سبب امیختن با خلطی دیگر تباه شده باشد وبدین سبب رنگ و بوی آن تغییر میکند ، آن نیز بر دو گونه است

الف-  خلط تباه شده از بیرون خون، نفوذ نموده و باعث فساد خون گردیده است

ب- خلط تباه شده از خود خون به وجود آمده

در جدول زیر اخلاطی را که سبب تباه شدن خون طبیعی می گردند را مشاهده می کنید

	قوام	رنگ	مزه
صفرا	آبکى و رقیق وسبک	روشن	تلخ
سودا	دُردى و غلیظ	تیره	ترشى
بلغم	دُردى و غلیظ	سفید	شور

---

پ.ن : لازم به ذکر است در منابع طب سنتی برای تولید خون طبیعی از غذاهای «صالح الکیموس» استفاده می کنند .

منابع:قانون
ذخیره خوارزمشاهی
مفرح القلوب