ای نفس،
تلخی صبر حلاوت راحت بر دهد، و حلاوت اضطراب و شتاب بردن تلخی خستگی بردهد.
ای نفس،
صبر و ثبات اندوز بر پرستیدن یک خدای، جل جلاله و عظم شانه، تا خوشی زندگی یابی و راحتت بزرگ بود، و ازان بپرهیز که ملول و ضجر باشی، که اگر از حدّ یگانگی بیرون مانی، پس خدایانت بسیار شوند، و هرکه را خدایان بسیار باشند پرستش بسیارش لازم شود، و رنج و خستگیش سخت بود، و اندوهانش فراوان باشند، و نفسش پراگنده گردد و در پراگندگی هلاک شود.
منبع : یَـنْبوعُ الحَیـاة
